پرتاب کردنهایی که از روی
خشم و عصبانیت رخ میدهد را نادیده بگیرید، چرا که اگر کودک بفهمد به وسیله این رفتار میتواند نظر شما را جلب کند آن را بارها و بارها تکرار خواهد کرد. در عوض به او بگویید «اگر عصبانی هستی بهتره حرف بزنی، اینجوری من بهتر میفهمم مشکلت چیه.» به روشهای مختلف او را به استفاده از کلمات و بیان احساساتش تشویق کنید.
اگر کودک شما با پرتاب کردن مثلا یک مکعب چوبی در حال آسیب رساندن به کودک دیگری است، با همان آرامش او را منع کرده و بگویید «این کار خطرناکه» و به طور موقت از روش محرومیت استفاده کنید که بسته به سن کودک از ۳۰ ثانیه تا چند دقیقه میتواند باشد.
مراقب تن صدایتان باشید، هیچ اشکالی ندارد اگر با تن صدا و لحنتان به کودک بفهمانید که از این کار او ناراحت شدید اما هرگز عصبانیت را در صدایتان نشان ندهید.
اسباببازیهایی که برای پرتاب کردن خطرناک هستند را به پایه صندلی با نخ کوتاه ببندید و در عوض وسایلی که خطری ندارند را در کنار آنها آزاد بگذارید تا کودک با امتحان بفهمد چه وسایلی را نمیتواند پرت کند.
ممکن است واکنش غیرکلامى کودک نسبت به ناکامى در هنگام بازى با اسباببازى یا پازلى که شکل دارد، بهصورت بلند کردن اشیاء و پرتاب آنها به اطراف اتاق باشد، او
در این حالت شیطنت نمىکند، دور کردن اشیاء بهعلت ناکامى ممکن است بهقدر کافى در تخفیف تنش او کمک کند و ممکن است با یک فریاد به پایان برسد.